het vertrek uit Athene

de kinderen verzamelde zich bij de boot. Ze zeiden voor de laatste keer dag tegen hun ouders en vrienden. Ik hoopte zo erg dat het niet de laatste keer was. Toch wist ik het niet zeker. Ik zij ook gedag tegen mijn vader. Ik wist dat ik het kon, maar ik wist het niet zeker. Ik was heel erg zenuwachtig. Ik zou opgelucht zijn als het lukte maar wat er zou gebeuren als ik hem niet versloeg daar dacht ik helemaal niet aan. Toen stapte iedereen op de boot en alle mensen die iets met de kinderen te maken had of gewoon even wilde kijken zwaaide ons heel verdrietig uit. Nu was de reis officieel begonnen en nu kon ik niet meer terug, Ik kon niet aan hoe de ouders keken ik moest de Minotauros verslaan, niet alleen voor mij maar vooral voor de naasten van de kinderen.